Miniaturka II

"Prosiliście,więc macie,oto druga część i mam nadzieje,że ostatnia...i tak tak wiem,że za krótka.Pisałam ją spontanicznie,tak mnie nagle natchnęło..o 3 w nocy ;p"

Pustka.To właśnie czuje.Przenika ona całe moje ciało.Od czubka głowy,aż po palce u stóp.
Jednak to serce odczuwa ją najbardziej.
Minęło ile..2,5,10lat ? A ja wciąż ją czuje.Jej zapach,smak,dotyk.Lecz za późno na jakiekolwiek wyznanie tego co czuje,bo jej już nie ma.Znudziłem się jej.Byłem zabawką.
Zabawka,tym jestem ?!
Od jej odejścia przez moje życie przewijało się dziesiątki,a może setki kobiet,ale to wciąż nie ta kobieta.
Mój przyjaciel powtarzał mi,że była głupia,skoro ode mnie odeszła,a raczej od tego co między nami było.
A może ona jest bardzo mądra ? Zrozumiała jakim jestem człowiekiem.
Mordercą.Co tam że byłym mordercą,wciąż jednak morderca,siedzi gdzieś głęboko w mej duszy.
Mroczny Znak.Śmierciożerstwo.To ono uczyniło mnie..tym czymś.
Uczyniło mnie Potworem przez wielkie P.
"Nikt z nas nie był i nie jest potworem,no może z kilkoma wyjątkami.
Mniejsza z tym.Potworem był Voldemort,żyjąc bez miłości,a żyjąc nienawiścią.Był przepełniony złem.
Ty jesteś dobry Blaise,wiesz co to miłość" powiedział mi kiedyś Draco.
Co on tam wie.
Ma cudowne życie,Hermiona zgodziła się zostać jego żoną,mają cudowną córeczkę,która już niedługo idzie do Hogwartu i synka Scorpiusa w drodze na ten świat.Posadkę w ministerstwie.Ma po prostu czyste konto.
A ja? Co ja mam ?
Ja mam tylko wspomnienia.
Wspomnienia tej cudownej przepełnionej ognistym temperamentem rudej istotki,która zawładnęła mym sercem.Sercem Śmierciożercy.